Au revoir La France/terug in Nederland

Het zit er weer op. Na vier maanden van het Franse leven te hebben genoten is het normale leven in Nederland weer begonnen.

De afgelopen weken stonden al in het teken van afronden. De lessen hielden in de eerste week van december al op, dus dat betekende naast toetsen veel vrije tijd. Vanaf afgelopen vrijdag gingen de eerste mensen daarnaast al richting huis, dus het laatste weekend stond vooral in het teken van spullen inpakken, mijn kamer schoonmaken en afscheid nemen. Toch wel apart om na vier maanden heel close te zijn geweest nu ineens uit elkaar te gaan. Iedereen gaat weer terug naar zijn thuisland, wat in de meeste gevallen een aardig stukje weg is. Een aantal van degene waar ik het meest mee optrok wonen in Oostenrijk, dus dat is nog wel te doen, maar ook veel mensen wonen in alle andere landen van de wereld.

Afgelopen dinsdag was het dan tijd om naar huis te gaan. En dat hoefde ik niet alleen te doen. Mijn ouders en Laurens waren naar Frankrijk afgereisd om mij met de auto op te halen. Heel fijn, je vertrekt niet alleen en je kan alles weer mooi meenemen naar huis zonder teveel te moeten letten op ruimtegebrek en hoe je alles mee terug krijgt. Ondertussen ben ik alweer een aantal dagen thuis en is het normale leven toch weer gestart. Hoewel het best wel weer wennen was om weer thuis te zijn, is dat ondertussen alweer heel normaal.

Dat ik terug ben, betekent ook dat dit het laatste verhaal op mijn blog is. Ik kan terugkijken op een supergoede tijd in Frankrijk! Ik heb heel veel nieuwe mensen leren kennen, nieuwe vrienden gemaakt, verschillende culturen leren kennen en hele mooie plekken gezien. Al met al een hele ervaring rijker en ook op persoonlijk vlak veel mogen leren.

Hoewel wat verder weg, waren de linkjes met Nederland ook niet helemaal weg. Iedereen bedankt voor de lieve kaartjes, berichtjes en het meeleven met mijn tijd daar! Voordat ik ging, maar ook tijdens mijn tijd in Frankrijk bleef het contact met Nederland zo toch onderhouden. Heel fijn ook om dat te mogen zien!

Fijne kerst allemaal en wie weet tot ziens!

Groetjes Heidy

Op z'n Frans

Nog minder dan een maandje te gaan. Het begint nu toch wel echt hard op te schieten voordat het weer tijd is om terug te keren naar Nederland. Volgende week heb ik al mijn eerste toets en steeds meer vakken zijn in de afrondingsfase.

De afgelopen weken zijn iets rustiger geweest dan voor mijn vorige blog. Net voordat ik die schreef ben ik in Reims geweest voor twee dagen, ook wel de champagnehoofdstad van Frankrijk. Daar kon een bezoekje aan de wijn/champagnekelders onder de stad dus ook niet missen. Waar wij zijn geweest (Pommery & Vranken) hadden ze 18.000 km2 aan kelder onder Reims. Aangezien dit niet de enige is, is het ondergrondse Reims dus ook zowat een stad te noemen.

Vorigeweek is mijn moeder twee daagjes langs geweest. Samen Parijs en Rouen verkend en weer even gezellig kunnen bijpraten.

Voor aankomend weekend staan er twee daagjes Straatsburg op het programma. Hier is de grootste en bekendste kerstmarkt van Frankrijk en de stad zelf schijnt ook erg mooi te zijn, dus dat belooft weer een leuk weekend te worden. Ondanks dat het ook in het noorden van Frankrijk ligt, is het nog verder rijden dan wanneer ik naar huis zou gaan. Best apart, Frankrijk is toch altijd weer groter dan ik in mijn hoofd heb ;)

Zo na drie maandjes hier heb ik toch ook de Franse cultuur redelijk leren kennen. Van tevoren heb je natuurlijk wel vooroordelen en het is altijd afwachten of ze kloppen. Van sommige kan ik je verzekeren dat het echt waar is, maar dat is niet altijd zo het geval.

Waar ik van tevoren het meest voor werd gewaarschuwd was dat hier niemand Engels zou praten. Dat valt me toch erg mee. Op school kan iedereen Engels, maar dat komt vooral omdat het een businessschool is. In Rouen is ook een universiteit en daar zijn dan weer veel mensen die geen Engels praten, dus het is een beetje afhankelijk van de plaats. En wanneer mensen geen Engels praten is dat voor mij weer een nieuwe kans om mijn Frans zelf wat bij te spijkeren.

Wat ik daarnaast zo af en toe hoor is dat arrogantie bij Fransen hoort. Zijn ze trots op hun land? Absoluut en niet zo’n beetje ook, maar arrogant heb ik nog niet meegemaakt. Wellicht dat het er wel aan ligt hoe je ze benadert, maar wanneer ik hulp nodig heb geven ze dat mij en ik heb nog vrij weinig onvriendelijke mensen ontmoet.

Wat eten betreft kloppen de vooroordelen juist weer wel. Elke supermarkt heeft een redelijk grote kaasafdeling met alle soorten kazen van Frankrijk (en gelukkig ook van Nederland) en wanneer je in de buurt bent van een bakkerij of supermarkt, is de kans redelijk aanwezig dat er iemand rondloopt met een stokbrood die uit de handtas steekt. Wel moet ik bekennen dat ik me daar ook schuldig aan maak, al is het in mijn geval meestal een rugtas. Stokbroden zijn gewoon te groot om ongezien mee te lopen op straat. ;).

En nog wat leuks om te noemen: de mensen hier zijn een stuk kleiner dan in Nederland. In mijn voetbalteam ben ik bijna een kop groter dan de gemiddelde speler. Wanneer je kleiner bent dan 1,60 m is dat hier helemaal niet zo heel vreemd. Daarnaast is het hier heel normaal om elkaar twee kussen geven als begroeting. Zowel vrouwen als mannen doen hier aan mee. Ook als ze elkaar alleen toevallig tegenkomen horen de twee kussen erbij en daarna vervolgens ze allebei hun eigen weg. Iets waar ik me nog steeds over kan verbazen, maar wel grappig om te zien.

Ik zou nog wel even kunnen doorgaan, maar dan wordt het toch echt een te groot blog. Voor nu dus au revoir en bon week-end!

Groetjes Heidy

Halverwege

Tis ongelooflijk maar waar, de helft van mijn Frankrijktijd zit er alweer op. Nog zo'n anderhalve maand en dan is het alweer bijna tijd om terug naar Nederland te gaan. Als die anderhalve maand net zo snel gaat als de tijd die ik al heb gehad, is het ook al bijna weer zover.

Als ik kijk wat er allemaal is gebeurd sinds de laatste keer dat ik heb geschreven, is dat meer dan ik had verwacht. En te veel om te beschrijven. Misschien dat ik toch even tijd had moeten maken om tussendoor een update te geven ;)

Net na mijn laatste blog ben ik met school naar Mont Saint Michel geweest, een rots in de zee met daarop een oude abdij gebouwd. Heel erg gaaf om te zien en ongelooflijk hoe ze zo’n gigantisch gebouw zo'n 1400 jaar geleden (!) hebben kunnen bouwen.

Daarnaast heb ik een dagje met de meiden van hier doorgebracht in Disneyland en zijn we naar Honfleur (oud havenstadje) en Etretat geweest. Vooral Etretat was echt indrukwekkend. Etretat zelf is een klein dorpje dat direct aan de kust ligt, ook heel leuk, maar wat er omheen ligt is toch wel honderd keer mooier. Met woorden omschrijven is eigenlijk niet mogelijk, dus daarvoor kan je beter de foto's bekijken. Gigantische krijtrotsen steken daar uit de zee. Allemaal met hun eigen vorm, begroeiing en grootte, maar allemaal even mooi.

Wat ook heel erg leuk was is dat Laurens hier een weekje is langs geweest. Heerlijk weer even goed kunnen bijpraten en Laurens iets van mijn leven hier laten proeven. Hij is zelfs mee geweest naar een aantal lessen op school! En daarnaast van alles leuks hier in de omgeving gedaan, dus dat was zeker een topweek.

En of het nog niet genoeg is zijn ook wat vriendinnen uit Lunteren voor een weekendje geweest. Samen het Paleis van Versailles ontdekt. Wat een gigantische rijkdom daarin zit is niet normaal, maar ik denk dat mijn eigen leventje met mijn 9 m² me toch wat beter bevalt dan in zo'n paleis te moeten leven. Al is het alleen maar voor het schoonmaken van je kamer...;). Heel gezellig weekendje gehaden weer ouderwets krom gelegen van het lachen zo af en toe.

Het klinkt wel als een vakantie zo, maar ook het normale leven gaat gewoon door. Op school zijn de eerste tussentoetsen en presentaties geweest en gaan we serieus richting de tentamenperiode. Leerwerk moet daarom toch ook maar iets meer prioriteit krijgen zodat dat niet allemaal op het eind nog moet. Verder zit ik in het voetbalteam van de school. De afgelopen 2 jaar zijn ze kampioen van alle businessscholen in Frankrijk geworden, maar dit jaar is het grootste deel van het team veranderd. Of het weer gaat lukken is dus nog de vraag. Helaas begint de competitie pas in februari, dus is het nu vooral trainen en heel af en toe een oefenwedstrijdje.

Genoeg geschreven maar zo denk ik. Volgende keer maar iets sneller updaten ;)

Groetjes Heidy

Lunches, de eerste lessen en Parijs

Ondertussen ben ik al weer 2,5 week verder na mijn vorige blog en er is in de tussentijd van alles gebeurd. Het lijkt of ik hier al veel langer zit dan drie weken, maar dat komt meer doordat het leven hier anders is dan in Nederland dan dat ik me verveel.

Ik kan zo ondertussen wel zeggen dat ik mijn plekje hier heb gevonden. In het begin is het toch nog wel zoeken naar mensen met wie je omgaat, het leven op kamers was totaal nieuw voor mij en ik moet hier de hele dag Engels (en een beetje Frans) praten. Zeker de eerste week was het even wennen, aangezien ik nog geen school had, nog niet kon sporten en verder ook nog niet echt plannen had. Hoe de tijd te vullen was de vraag. Uiteindelijk kan ik toch wel zeggen dat ik er redelijk goed doorheen ben gekomen. Bij de eerste dagen die door school werden georganiseerd heb ik een aantal meiden leren kennen waar ik bijna iedere dag mee ben wezen lunchen op school en ook in de avond zijn we regelmatig weg geweest. Zo was er een lichtshow bij de kathedraal in Rouen en zijn we af en toe naar een terrasje geweest. Het lekkere weer werkte daar ook wel aan mee. Gelukkig had ik voor de zekerheid toch een korte broek en hemdjes in de tas gedaan, want het is hier een aantal dagen bijna 30 °C geweest!

Het lunchen gaat hier wel iets anders dan in Nederland. Het restaurant van de school is echt een restaurant met iedere dag pasta, patat met vlees, groente met vlees of vis, een saladebar en verschillende soorten broodjes. De meeste studenten eten hier tussen de middag warm, en daar is het rooster ook op gebouwd. Een les duurt 3 uur, met tussen de middag een pauze van 1,5 uur en ’s avonds maar een pauze van een kwartier.

Vorige week zijn voor mij de eerste vakken van start gegaan en deze week is het volle bak aan de gang. Volle bak betekent voor mij alsnog maar drie dagen school, dus daar mag ik ook niet over klagen. Op maandag zit ik op school van 9.30 tot 19.45, op dinsdag heb ik in de ochtend en avond les en op woensdagavond sluit ik de schoolweek af. De rest van de week kom ik door met huiswerk maken, boodschappen doen, mijn kamer schoonmaken en leuke dingen doen.

Afgelopen zaterdag is ons eerste uitstapje ook echt geweest. Samen met vijf meiden ben ik een dagje naar Parijs geweest. De dag begon al om 5.00 uur, zodat we een half uurtje later de bus konden pakken richting het centrum van Rouen en vanaf daar naar Parijs. Vanaf Rouen ben je binnen twee uur in hartje Parijs. Na een volle dag met zo ongeveer heel Parijs erin, waren we om 00.30 weer thuis. Een lange dag dus, maar wel echt superleuk om zo wat meer van Frankrijk te zien.

Voor morgen staat er weer een uitstapje gepland. Naar Mont Saint Michel deze keer. Dit is een eilandje in de zee met heel veel rotsen, een klein dorpje en een middeleeuws klooster erop. En net als in Nederland hebben ze het ook hier voor het komende weekend over lekker warm zomerweer, dus dat moet wel goed komen.

Groetjes Heidy

De eerste dagen zitten erop

De eerste paar dagen in Frankrijk zitten er al weer op. Ondertussen ben ik al op mijn zevende dag in Rouen. De tijd vliegt hier. Nog weinig tijd gehad om eerder iets op de blog te zetten, dus dat is een goed teken.

Afgelopen woensdag ben ik samen met Laurens vertrokken vanuit Lunteren. Het afscheid nemen van iedereen was toch wel raar. Het idee dat je ze vier maanden ziet besefte ik ook lang niet altijd, maar op sommige momenten kwam dat toch wel hard aan. Daarom was het helemaal fijn dat Laurens mee ging richting Frankrijk, ook om iets meer spullen mee te kunnen nemen dan dat ik met de trein zou gaan.

Na een rit van zes uur kwamen we aan en kon ik mijn kamertje betrekken. Het is (maar) 9m², maar dat is groot genoeg. Zelfs alle koffers en tassen die ik mee had genomen passen ergens, dus daar heb ik niets over te klagen. Na alles ingeruimd te hebben en de eerste boodschappen ingeslagen te hebben, konden we richting de stad. Ik woon zelf op de campus en dat ligt een stukje buiten Rouen, in Mont-Saint-Aignan. Qua afstand ligt het echt tegen elkaar, alleen ligt Mont-Saint-Aignan een stukje hoger op de heuvel. Rouen zelf ligt in het dal en is gebouwd rondom de Seine. Overal staan gebouwen vanuit de Middeleeuwen en het ziet er echt heel mooi uit. Ook de volgende dag hebben we een stukje van de stad verkend en daarna was het voor het laatst afscheid nemen. Dat viel wel iets zwaarder dan verwacht, maar we hebben het allebei overleefd ;).

Vrijdag was de eerste activiteit vanuit de school geregeld. Hier kregen we alle informatie die nodig was en konden we bezig met het openen van een bankaccount, het overzetten van je mobiele nummer naar een Frans nummer en het kopen van een buskaart. In de avond was er een welkomstfeest georganiseerd in de stad, waar je ook weer een hoop nieuwe mensen kon leren kennen. In de praktijk hield dit vooral in dat we gezellig met z’n allen buiten hebben gezeten, wat ik niet zo’n heel groot probleem vond ;)

Ook zaterdag was er weer van alles georganiseerd. In 2,5 uur hebben we de hele binnenstad verkend van Rouen. Het voordeel van deze dagen is dat je al een hoop mensen kunt leren kennen en vast wat gewend kan raken aan alles. Ik heb al wel een aantal mensen waar ik redelijk veel mee optrek, dus dat is ook heel fijn.

Ook de zondag was een belevenis op zich. Ondanks dat Rouen bekend staat als de stad van honderd klokkentorens was niet een van deze klokken onderdeel van een Engelstalige kerk. Gelukkig was er wel een protestantse Franse kerk te vinden. En niet geschoten is altijd mis, ik kan maar beter kijken of ik er iets van snap en hoe het daar is dan helemaal niet. Uiteindelijk moet ik zeggen dat ik vrij weinig van de dienst zelf heb begrepen. De preek in grote lijnen volgen lukte nog wel, aangezien ik wel redelijk wat Franse woordjes ken en met een Franse en Nederlandse bijbel naast elkaar valt er toch wel iets van het grote verhaal te maken. Ik werd daarnaast ook heel gastvrij ontvangen door de dominee en wat kerkgangers, dus dat is wel een plek waar ik de komende maanden de zondagochtend kan doorbrengen.

Ook gisteren heb ik weer met veel mensen van het internationale programma kunnen doorbrengen. Heel fijn, zeker omdat je daardoor ook steeds meer mensen leert kennen. Ik hoop dat dat de komende week ook zo blijft, want mijn eerste les begint pas volgende week maandag. Tot dan is het dus even wachten en alle laatste benodigde dingen regelen. En hopelijk een fijne week hebben met iedereen hier.

Groetjes vanuit La France,

Heidy

Welkom op mijn blog!

Hoihoi, welkom op mijn bog!

Het is bijna zover, over twee daagjes (woensdag) vertrek ik naar Frankrijk. Na maanden van voorbereiding gaat mijn minor daar echt van start. De komende vier maanden verruil ik de HAN in Nijmegen voor NEOMA Business School in Rouen. Hier ga ik zes vakken volgen. Niet in het Frans, maar in het Engels, samen met nog zo'n 120 andere internationale studenten.

Al vanaf november 2015 zijn de voorbereidingen in volle gang. Ondertussen is bijna alles geregeld. De komende twee dagen staan vooral in het teken van het inpakken van de laatste spullen en dan is het woensdag op weg naar het Franse leven. Vanaf vrijdag beginnen de activiteiten vanuit de studie, dus ik heb nog even om bij te komen ;)

Ik hoop naast mijn studie ook nog allerlei andere dingen van het land te kunnen zien en er een toptijd van te maken. Via deze blog hoop ik jullie een beetje op de hoogte te kunnen houden van mijn belevenissen in la France.

Wil je een mail ontvangen als er een nieuw verhaal op de blog staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Veel leesplezier!

Groetjes Heidy